Hij haalde de landelijke media doordat hij Eritrese statushouders wist te integreren bij een Gooise wielerclub. En hij kreeg het voor elkaar dat jeugdwerkers in zijn gemeente ook jeugdhulpverlening aan mochten bieden. Nu – na tien jaar - verruilt Lennert Bont zijn baan als jeugdwerker bij Versa voor een als coördinator van een poppodium. Hij was nooit bang om op de voorgrond te treden en nooit te beroerd om kennis te delen, bijvoorbeeld in de co-creatieteams van het A&O fonds Gemeenten.
‘Achteraf is lef in mijn werk wel een belangrijke factor geweest. Op het moment zelf ervaar je dat eigenlijk niet zo. Ik had vaker het idee dat we gewoon erg pragmatisch waren. Daarbij is het belangrijk om goede collega’s te hebben. Die had ik gelukkig, een goede mix van verbinders en rouwdouwers. Dan krijg je deuren open én kun je mensen een stem geven.’
Met profileren help je mensen
Een voorbeeld. ‘Veel jongeren die we op straat tegenkwamen, hadden problemen en zaten al bij hulpverleners. Later kwamen we ze dan wéér tegen, omdat die hulpverlening niet werkte. Die jongens en meiden vielen dan terug, gleden af naar de criminaliteit. Daar wilden we iets aan doen, we wilden meepraten over die jongeren. Als jongerenwerker ben je officieel geen hulpverlener. Maar we zijn wel een belangrijke factor, omdat we het vertrouwen van jongeren hebben. Het duurde even voordat politie en gemeente daarin meegingen, maar uiteindelijk namen ze ons wel serieus. Toen konden we met alle partijen om tafel, om te bespreken wat er niet goed ging. Dat vind niet iedereen leuk natuurlijk. En dan trap je inderdaad wel eens op wat tenen, door aan te wijzen waar anderen steken hebben laten vallen. Dat moet dan maar. Het leidt er wel toe dat jongeren beter geholpen worden.’
‘Daar zag de gemeente ook de meerwaarde van. Toen we onze SKJ-registraties haalden, werden we ook ingehuurd om zélf hulpverlening te doen. Zonder profilering kan dat niet. Al ben je de beste - als niemand ziet wat je doet, ben je bij de eerstvolgende bezuiniging aan de beurt. Dus sociaal domein: maak jezelf zichtbaar, al zit het niet in je aard. Daarmee help je mensen!’
Vaker dingen gewoon dóén
Om scheve blikken maalde Bont nooit. ‘Bij Vluchtelingenwerk keken ze ook echt wel even raar, toen ik me als jongerenwerker bezig ging houden met een Eritreeër van 34 … Maar door ons werk kwamen we nou eenmaal ook in contact met andere doelgroepen. En we zagen dat veel statushouders veel meer konden dan ze nu mochten en deden. Dus hebben we precies in kaart gebracht wie er in onze gemeente waren, wat ze konden, wat ze wilden en wat ze nodig hadden. Toen we met dat dossier aan kwamen zetten, kregen we zomaar subsidie om ze te begeleiden. In werk en vrije tijd. Eén Eritrese jongeman vertelde dat hij van fietsen hield, en dat dat wielrennen de nationale sport in Eritrea is. Toen hebben we ons netwerk aangesproken, en een wielrenclub gevonden die drie statushouders heeft geadopteerd. Iedereen blij. Terwijl: als je op je handen blijft zitten, gebeurt er niks. Dan maakt het mij niet zoveel uit of iets wel of niet officieel mijn pakkie an is. Als je ziet dat iets niet goed gaat, moet je toch iets dóén?’
‘In dat opzicht denk ik dat veel andere instanties wel wat kunnen leren van jongerenwerk. Vooral het outreachende. Vanachter je bureau of je loket zie je nauwelijks wat er speelt. Ik denk we binnen het sociaal domein sowieso allemaal veel nauwer samen moeten werken. Gemeenten met instanties én instanties onderling. Of iets binnen je budget valt, of zelfs binnen je afdeling, is helemaal niet zo belangrijk. Als je laat zien dat werkt wat je doet, komt het geld vaak vanzelf wel. Want uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde doel.’
Lennert Bont is Sociaal werker bij Versa Welzijn, DJ Fur van DJ duo Fux & Fur en co-eigenaar van Brouwerij het Mirakel uit Amersfoort. Voor zijn werk is hij veel op straat en coacht hij buurtbewoners.
Praktijkverhalen
Meer praktijkverhalen van collega's uit het Sociaal Domein zien? Klik op lees meer.
