Al jaren werken op een bepaald niveau, maar niet de opleiding gedaan of afgemaakt; veel mensen herkennen dit. Sociaal werkers Elja Bolt en Lisanne Lamein van de Sociale teams Borger-Odoorn deden een EVC-traject. EVC staat voor Erkenning Verworven Vaardigheden Certificaat: een officiële erkenning dus van hun vaardigheden op hbo-niveau. Dit was zes weken pittig werken, maar het bracht hen allebei een mooie nieuwe stap in hun loopbaan.
Het zweet breekt Elja met terugwerkende kracht uit wanneer terugdenkt aan het EVC-traject. Het was hoog zomer, thuis zaten ze middenin een verbouwing en Elja zat elk weekend te blokken achter haar laptop. ‘Maar,’ zegt ze, ‘het was het waard. Het voelt als een bewijs dat ik de kennis en de vaardigheden heb.’ Zo is het ook voor Lisanne. ‘Ik heb een propedeuse hbo sociaal werk, maar door omstandigheden moest ik stoppen. Toen Elja voorstelde om samen in het EVC-traject te gaan, wilde ik er meteen ook voor gaan.’
Update!
Het EVC-traject van Elja en Lisanne is één van de activiteiten die mede zijn gefinancierd vanuit Update! Een project van A&O fonds Gemeenten gericht op ontwikkelactiviteiten voor gemeentemedewerkers met (v)mbo-niveau. Het gaat naast EVC om ontwikkeladvies, begeleiding of scholing. Gemiddeld maken (v)mbo’ers weinig gebruik van ontwikkelactiviteiten, terwijl er in het werk vaak wel veel verandert. Hoe zetten gemeenten de middelen in? Wat levert het op? Dat willen we laten zien met een reeks verhalen, waarvan dit er één is.
Elja en Lisanne werken beiden als sociaal werker voor de Stichting Sociale Teams Borger-Odoorn. Het is daar zo geregeld dat de enkelvoudige aanvragen voor bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of een vervoerspas door mbo’ers worden gedaan. Complexe hulpvragen gaan naar meer gespecialiseerde of SKJ-geregistreerde consulenten in de teams, vertelt teamleider Anne-Marie Keizer.
‘In Borger Odoorn wonen relatief veel ouderen, we krijgen daardoor veel aanvragen voor een taxi-pas of huishoudelijke hulp. Wij hebben daar een mbo-specialisatie van gemaakt. Deze functiedifferentiatie werkt goed. De arbeidsmarkt voor bijvoorbeeld SKJ-geregistreerde medewerkers is krap. Ook spelen we zo meer tijd vrij voor specialistische hulpvragen.’ Anne-Marie is supporter van medewerkers die zich verder ontwikkelen. ‘Met Elja en Lisanne heb ik besproken dat EVC een tussenstap kon zijn als ze verder wilden in het werk.’ Dit is uitgekomen; Elja heeft een uitbreiding van taken gekregen, vertelt ze. ‘Ik ga nu ook hulpmiddelen doen, daarvoor loop ik nu mee met een collega.
Ik vind het fijn, ik voel me gewaardeerd.’ Voor Lisanne opende het EVC-traject de deur naar een nieuwe baan. Ze zag een vacature voor allround Wmo-medewerker bij een buurgemeente, besloot na wikken en wegen te solliciteren en ze werd het. ‘Ik ben altijd blij geweest met de functie die ik had bij een mooie stichting in een goed team. Maar om hier in de volle breedte van de Wmo te kunnen werken, zou ik een volledige hbo-opleiding moeten doen. Dat zit er in deze fase van mijn leven niet in. In m’n nieuwe baan kan ik wel allround aan de slag. Daarom maak ik de overstap, al was het geen gemakkelijke beslissing.’
Ik maak de overstap, al was het geen gemakkelijke beslissing.
Liefde voor het werk
Team coördinator Anne-Marie luistert met een glimlach. Vindt ze het niet vervelend dat een ingewerkte medewerker vertrekt dankzij het EVC-traject? ‘Ja ik vind het jammer, maar het is geen verrassing. Ik wist dat Lisanne ambitieus is en ik gun het haar enorm.’ Lisanne begon in Borger-Odoorn op een werkervaringsplaats en kreeg na verloop van tijd een vaste baan als teamondersteuner. Daarna groeide ze door naar sociaal werker.
Ook Elja deed jarenlang administratief werk gericht op voorzieningen voor ouderen en mensen met een beperking. Allebei deden ze naast werk de opleiding Wmo-consulent bij Kenniscentrum Wmo in Meppel. Ze doen het werk met liefde en allebei zijn ze blij met meer verantwoordelijkheden. Elja vertelt dat ze gisteren met een collega een oudere vrouw bezocht van wie de rolstoel niet meer voldeed. ‘We hebben een indicatie gegeven voor een betere rolstoel. Als die er over twee weken is, kan deze mevrouw weer gewoon meedoen in de recreatiezaal.’ Lisanne houdt ook van het contact bij huisbezoeken. ‘Mensen stellen vertrouwen in je, ze vertellen je hun hele verhaal. Het is fijn om te helpen.’
Ik was in tranen door al die aardige woorden.
Het EVC-traject werd georganiseerd door het Wmo Kenniscentrum samen met het A&O fonds Gemeenten. Gedurende zes weken moesten Elja en Lisanne gedetailleerd schriftelijk verslag doen van casussen. Welke besluiten namen ze? Welke afwegingen maakten ze daarbij? ‘Soms had je zeven a4tjes tekst. Het hele dossier was uiteindelijk anderhalve centimeter dik,’ zegt Elja.
Tot besluit was er een eindgesprek waarin ze nog flink werden doorgezaagd, vertelt Lisanne. ‘Na afloop moest je nog vijf minuten wachten en dan hoorde je of je geslaagd was.’ Ze kregen het niet cadeau, maar het was de moeite waard. Onderdeel van het traject was 360 graden feedback waarin zij zelf en ook collega’s reflecteerden op hun functioneren. ‘Ik was in tranen toen ik al die aardige dingen las,’ zegt Elja. Ook voor Lisanne zit de grootste betekenis van het EVC-traject in de waardering.
Wat is de les voor andere gemeenten? ‘Precies dit,’ zegt Anne-Marie. ‘Als ik zie wat het EVC-traject jullie heeft opgeleverd had ik het fanatieker moeten aanmoedigen. Het gaat over waardering, de erkenning dat je werk ertoe doet en dat je de kans krijgt om door te groeien. Jammer als er iemand weggaat, maar elke organisatie wordt beter als er mensen werken die zich kunnen ontwikkelen.’
