Kunnen meedenken en -doen is een van de belangrijke onderdelen van duurzame inzetbaarheid. Dit noemen ze ook wel participatie. Ik heb de afgelopen 2,5 maand aan den lijve ondervonden hóe belangrijk dit in de praktijk is. In een iets andere context dan werk en organisatorische vraagstukken, maar toch, naar mijn idee wel vergelijkbaar.
Dit is een blog van Eveline Vat, Programmamaker bij A&O fonds Gemeenten. Wil je reageren op dit blog? Stuur haar dan een bericht via eveline.vat@aeno.nl.
In deze serie blogs neem ik jullie iedere keer mee in de verschillende onderdelen van duurzame inzetbaarheid. Dit keer aan de beurt: Participatie, het puzzelstuk van duurzame inzetbaarheid waarmee je meedoet.
Na een aantal intense maanden hield mijn lijf er in november ’even mee op‘. Ik kreeg wat klachten en mijn energie zakte naar nul. Een oorzaak - of één van de oorzaken - was gelukkig snel gevonden. Gek, hoe je geest - of de mijne, in ieder geval - dan werkt.
Werken geen optie
In eerste instantie was ik gewoon ziek. Écht ziek. Geen keuze, ik moest even stoppen met werken. Normaliter niks voor mij, wat ik geloof eigenlijk niet zo in 100% ziek of 100% beter. Maar ik was helemaal ok met even echt niet werken. Er was een medische reden en ik ervoer ook dat werken geen optie was. Ik begreep de keuze ‘niet werken’ dus heel goed. Voor mij een onderdeel van participatie. Er is een situatie en je begrijpt de keuze, ongeacht of je die fijn vindt of niet. Belangrijk om te weten dat in dat begrijpen een intern proces zit. Je reflecteert en stemt innerlijk af, zoiets. Je ondergaat de situatie dus niet alleen maar.
Maar naarmate ik weer wat meer energie krijg, begint het puzzelen naar de ‘andere’ oorzaak”. Want - ik ben geen medicus, hoor, ik weet het - ik geloof er niet zo in dat mijn klachten maar één oorzaak hebben. Of is het eigenlijk dit? Mijn brein wil graag begrijpelijke houvast: oorzaak en gevolg en op basis van de oorzaak een plan van aanpak maken en daarnaar handelen.
Advies is nu om gewoon maar wat uit te proberen: trial and error. Wandelen of een uurtje werken en kijken naar mijn energie daarna, dat soort dingen. En dat uitproberen voelt als geen keuze hebben. En dús niet als participatie. Ik heb het maar te ondergaan.
Dit is ook participatie
Maar nu ik dat zo opschrijf, bedenk ik me dat dat misschien wel participatie in ultima forma is. Er is iets aan de hand (want energie nog absoluut niet op niveau) en vervolgens bepaal ík wat ik doe, evalueer ík wat de gevolgen zijn en neem ík op basis daarvan vervolgstappen. Uiteraard in overleg, met de bedrijfsarts en mijn werkgever. Maar ík neem verantwoordelijkheid, ook als die lastig is voor mijzelf, mijn collega’s of mijn werkgever.
Ik wacht niet op een medische oorzaak, die mij mijn keuzes uit handen neemt. Begrijp me goed, ook díe weg is uiteraard ontzettend belangrijk en soms moet je daar écht op wachten, maar dat geldt in mijn geval niet (dat weet ik gelukkig). Tja, en dan ligt het grotendeels bij jou! Of bij mij dus, in dit geval. Gek hoe je geest - of de mijne, in ieder geval - dan werkt. Wat in eerste instantie voelde als géén participatie, is misschien wel júist participatie!
Participatie is dus niet alleen maar reactie (wat ik hiervoor beschrijf over een situatie die je, na innerlijk proces, begrijpt), maar ook actie.
We hebben het in de Starten met… flyer (zie downloadlink hierboven) zelfs opgeschreven als tip voor de werknemer: “Wanneer je denkt of vindt dat iets anders of beter kan: Zég het! En help met uitwerken en uitvoeren van de plannen.”.
Dat geldt nu ook voor mij: ik neem verantwoordelijkheid en maak beargumenteerde keuzes, werk en voer die uit en evalueer dan weer. Aan mijn werkgever ligt het niet, die denkt ontzettend fijn mee, dus het is echt mijn eigen brein die dit lastig vindt. Kortom: Participatie is ontzettend belangrijk. En stiekem toch wat moeilijker dan ik dacht.
Wil je meer over participatie lezen? Kijk dan zeker ook zeker even op onze pagina over duurzame inzetbaarheid (zie de onderstaande link). Met de tools die je daar vindt, komen ook jij en jouw collega’s weer een stap verder.
Eveline Vat
Eveline Vat, Programmamaker bij A&O fonds Gemeenten, blogt over haar ervaringen met en expertise van gemeentelijke projecten. “Gemeenten hebben steeds meer extra werk te doen. Investeren in duurzame inzetbaarheid bij gemeenten is hard nodig".
A&O fonds Gemeenten helpt gemeenten bij ontwikkeling en professionalisering. Gemeenteambtenaren zijn bij uitstek de verschilmakers die voor positieve impact zorgen en daarmee de samenleving verder brengen. Het A&O fonds is er voor de verschilmakers.
Neem contact op met Eveline Vat via eveline.vat@aeno.nl.
